سازه فضایی بر پایه یک سازه خرپایی متشکل از ستون های فولادی یا بتنی، پیچ های سازه فضایی، سازه ها و قطعات فولادی و آلومینیومی است.

اجرای سازه فضاکار سریع و کم هزینه است و این یکی از مزیت های مهم قاب فضایی و سازه های فضایی است.

سازه فضاکار تمام فشار زلزله را مانند فنر به خود جذب کرده و یا به پایه های بتنی و فولادی منتقل می کند.

معایب سازه فضاکار: یکی از معایب سازه فضایی این است که برای مکان های کوچک قابل اجرا نیست. معمولا برای اجرای سوله فضایی در حجم بزرگ از این سازه ها استفاده می شود.

ابعاد سازه فضاکار بستگی به محیط اجرای آن دارد. جزئیات اجرایی سازه فضاکار رابطه مستقیم با مکان مورد نظر برای اجرای آن دارد. پس از آن ابعاد سازه ها، نوع فولادی یا آلومینیومی آن ها و نوع پیچ ها و اتصالات مورد نظر مشخص می شود

قاب فضایی برای اولین بار توسط الکساندر گراهام بل اختراع شد، البته معروفیت گراهام بل بیشتر برای اختراع تلفن است. وی از این سازه ها برای ساختن کیت های پرواز استفاده می کرد.